pepenginan iku kadya racun kang nggaringake getih......
lan iku ora bisa mandeg.......
lamun manungsa isih urip........
pepenginan iku bakal mekar lan ngrembaka............
eling...menawa iku amung rasa....
aja nganti kepilut lan akhire katut....
lumrah....lumrah yen jenenge duwe pepinginan amarga pancen ditakdirake mangkono
nanging........aja nganti pepinginan iku ngadohake kaprayitnan....
kang wusanane.....adoh karo Gustine.........
Nyembaha marang Gustimu kanthi ikhlas,pasrah menawa manembah iku wus dadi kuwajiban
dudu amarga wedi neraka lan melik mlebu suwarga......
Tidak ada komentar:
Posting Komentar